อยู่ที่ จ สระบุรี ทำงานเป็นช่างซ่อมช่วงล่างรถยนต์แห่งหนี่งในตำบลหน้าพระลาน

ขอเรียก แทนตัวดิฉันเองว่าหนูนะค่ะ เรื่องของหนูมันยาวไปสักหน่อย แต่ขอความกรุณานายทุนพิจารณาด้วยค่ะ หนูตั้งแต่เกิด หนูถูกยกให้เป็นลูกบุญธรรมของทางฝ่ายพี่ชายแม่ พี่ชายของแม่บูญธรรมค่ะ ปัญหาเกิดหลังจากที่พ่อบุญธรรมของดิฉันได้เสียชีวิตลงเมื่อปี 4กุมพาพันธ์ 2014 พ่อบูบธรรมขจณะยังมีชีวิตอยู่ก่อนหน้านี้หลายปีท่านได้ถูกฟ้องล้มละลาย จนสร้างตัวเองขึ้นมาได้ จนโรงงานเรามีทุกอย่างครบ และได้ใช้ชื่อหนูวางระบบของบริษัทขึ้นมาเดินบัญชีจนของกู้ซื้อบ้าน ซื้อรถตอนแรกเป็นแบบผ่อนก่อน พอหนูเรียนได้มหาวิทยาลัย ปีๅ ท่า่นก็ซื้อรถมือสองให้หนูเอาไว้ใช้ คือสามารถทำให้ชีวิตครอบครัวกลับมาดีได้เหมือนเดิม พอพ่อตาย หนูได้มาเสริมทางโรงงานคือช่วยแม่ แม่บุญธรรมเค้าจะเก่งทางด้านการทำงาน บริหารคน กับ บริหารเงิน ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่นัก ด้วยว่าหนูทำอะไรแม่ไม่ค่อยมั่นใจในการทำงานของหนูหนูรู้สึกเป็นเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง ทำอะไรไม่ได้ ทำงานไม่เป็นบอกว่าให้หนูศึกษาเอง ถามคนงานไม่ได้ ให้ แค่ได้เดินไปเดินมา นั่งดูกล้องวงจร หนูตัดสินใจไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอก ห้าปี ก็กลับมาโรงงาน เพราะหนูมีลูก หลังจากหนูคลอดลูกมาได้สองปี หนูเริ่มพยายามช่วยแม่ โดยการทำหน้าที่แทนป็า ซึ่งการกลับไปครั้งนี้มี แต่ปัญหาการขาดสภาพคล่องอย่างมาก ประเด็นของหนูคือกลับเข้าโรงงานไป เพื่อที่เรามีต้นทุนชีวิตเราอยากจะสานต่อในเมื่อแม่เราก็แก่ลงแก่ลงทุกวันตอนนี้เค้าเริ่มหลงลืมมาก หนูทำหน้าที่การเงินได้สามเดือน จะใช้อะไรจะจน่ายอะไรต้องผ่านหนูหมด ซึ่งหนูมีคววามรู้สึกว่า บางทีอาจทำให้เค้าอึดอัดบ้าง ในการจ่าย หนูพยายามแก้ไขปัญหาทางโรงงานไปทีละอย่าง เช่น รายจ่าย เรามีรายจ่ายที่ตายตัว แต่รายรับเราตอนนี้ไม่ตายตัวบ้าง ที่ทำมาไม่ได้กำไร หรือกำไรที่ได้มาไปจ่ายให้พนักงานบางเดือนยังไม่พอจ่ายพนักงานด้วยซำ้ไป ลดรายจ่าย โดยการบอกว่าแม่ เงินพิเศษ หรือเงินสินนำ้ใจที่ให้พนักงานทุกอาทิตย์นี้ ถ้าลดได้ให้ลดลดแแล้วเงินจะเพิมแล้วไปจ่ายส่วนอ่นๆ ได้ โดยที่พอถึงเวลาเีาไม่ต้องไปวิ่วแรกเช็คมา เพื่อมาจ่ายดิวที่กำลังจะถึง แม่ไม่เชื่อหนู ปับหาเกิดขึ้นมามากมาบจนพนักงานเริ่มไม่มาทำงานบ้าง ก้าวร้าวบ้าง เพราะแม่เค้ามีอะไรจะปรึกษาทุกคนจนพนักงานรู้หมดว่ากิจการตอนนนี้เป็นอย่างไร ทำให้งานไม่ทัน อย่างที่สองที่หนูต้องพยายามแก้ไข แต่หนูทำอะไรไม่ได้ คือ เราเป็นลูกเจ้าของคือเรามาเริ่มเรียนรู้กันได้ถ้ามีคนที่รู้คอยสอน แต่เค้าไม่สอนให้เราศึกษาเอง อย่างเดียวเลบ คืออเไรรู้มั๊ยค่ะ แม่ให้พนักงานคิดเงินเดือนค่ะ หนูได้เอามาเช็ค ปากฎว่า มีคนสองคนที่คิดผิด และเป็นอยู่บ่อยๆ หนูก็บอกแม่ให้หนูทำเภถอะแม่เค้าก็บอกว่าสค่อยๆ ค่อยๆ มาเกือบปี ยังไม่เปลี่ยนให้หนูทำเลย งานหนูช่วยช่วยได้ไม่เต็มที่เรพาะหนูก็มีลูกสองขวบกว่าเพระาหนูเลี้ยงเองจึงไม่เต็มที่กัรบตรงนี้ หนูมีลูกต้องกินต้องใช้ต้องการเงินเดือนอย่างพนักงานทั่งๆ ไป บ้าง จึงได้ไปปรึกษากับแม่เเม่โอเค แต่พอถึงเวลา เค้าให้เราไม่เต้มเดือนแรกไม่เป็นไร เดือนที่สองอีกให้ไม่ครบอีกจนหลายเดือนสุดท้ายแทบไม่มีเลยให้หนูใช้ทั้งเดือนสองพัน บาท แฟนฟหนูเค้าก็ไม่ช่วยออกอะไร แรกช่วยหลังๆ เห็นหนูมีเงินอแทบไม่ควักเงินเลย หนู แต่งแบบไม่จดทะเบียนค่ะ ตอนนนี้หนูก็อายุสามสิห้าปี อีกเพียงไม่กี่ปีหนูเพิ่งมาคิดได้ เพราะชีวิตก่อนหน้านี้หนูเกเรอยู่บ้าง ลูกทำให้หนูได้คิดอะไรได้มากขึ้น เพียงหนูเริ่มเกือบสายไปแทบทุกเรื่อง ที่หนูลำบากมากตอนนี้คือ พี่ชายของแม่อีกหนึ่งคนเค้าให้แม่ผลิตยีนส์ ได้มีปากเสียงกับหนู เรื่องบ้านที่พี่ชายอีกคนของแม่ได้เอาสินค้าไปเก็บไว้ แต่ไม่ได้เก็บบ้านตัวเองเก็บบ้านแม่ ซึ่งก่อนที่หนูตัดสินใจออกจากบ้านครั้งนี้หนูไม่อยากเสียค่าใช้จ่ายตรง ค่าเช่าห้อง เลยถามทางพี่ชายแม่ว่าพร้อมออกเมื่อไหร่ เพราะบ้านได้ถูกทำการขายฝากไป หนูขอ แค่เข้าไปอยู่ช่่่วงนึง แต่เค้ากลับมาว่าหนูว่ามึงรู้มั๊ยว่าบ้านหลังนี้ของใคร ชื่อใคร หนูก้ตอบว่าชื่อแม่ของแม่ แล้วนี่แม่ไม่ใช่แม่ของมึง หนูเลยตอบกลับมาหนูเป็นลูกถูกต้องตามกฎหมาย หนูกลัรบโดนด่าว่ามึงมันลูกนอกคอก พอแม่ขึ้นมาเห็นหนูกำลังพูดกับพี่ชายแม่ แม่บอกกับพี่ชายแม่ว่า ไปเถอะเฮีย อีกำลังบ้า ทั้งๆ ที่หนูกินข้าวของหนูอยู่แท้ ตอนนี้บ้านไม่เหลือ รถไม่เหลือ หนูหาทางช่วยแม่ แต่กลับบอกว่าหนูชอบขายทรัพย์สินที่บ้าน หนูขาบหนูก็เอาเงินให้เค้าเสริมสภาพคล่องหมด จนตอนนี้ขาดสภาพคล่องเหมือนเดิมจนลูกหลานไม่มีจะกิน หนูเลยต้องหางานทำ อายุสามสิบห้า ไม่มีเงินเก็บ แฟนไม่ให้เงินใช้ ลูกต้องเรียน ต้องกินต้องใช้ทุกวัน หนูจึงตัดสินใจจะไปทำงาน เป็นโมเดลประเทศสิงค์โปร์ หนูมีน้องที่รู้จักเค้าบอกเค้าทำงานตรงนี้มาเก้าปีแล้ว ได้เงินบอกตรงกับหนูว่าเยอะอยู่ ทำงานในผับ งานเป็นแทรกๆ แทรกนึงเดือนนึงก็มีสองเดือนก็มีค่ะ น้องออกตั๋วเครื่องบินให้ ไปถึงนั่นถ้าขาดเรื่องเงินเค้าจะมีคนของเค้า คอยดูเเล ที่นุ่่น แต่ติดตรงตอนนี้หนูไม่มีเงินไปทำพาสปอร์ต เงินติดตัวไปทำงานที่นั้น หนูไม่ขอยืมมากหนูขอไปหาเงินจากที่สิงค์โปร์แล้วกลับมาหนูจะชดใช้ให้เมื่อหนูได้มีเงินมีชีวิตความเป็นอยู่กับลูกในทางที่ดีขึ้น หนูขอยืมงบไปทำงาน10000 บาท ได้มั๊ยค่ะ เพราะแม่เค้าไม่เห็นหนูเป็นลูก และบอกกับแม่จริงหนูว่าขนของไปให้หมดเลย และหนูได้ขอยืมแม่จริงๆ หนูเค้าบอกไม่รู้จะหาที่ไหนให้ หนูมั่นใจว่าหนูไปทำงาน และหนูได้เงินกลับมาคืนนายทุนได้ โปรดให้ให้โอกาสด้วยค่ะ สมารถเช็คหนูได้ตลอดค่ะ ว่าหนูคืนเงินนายทุนเเน่นอน ขอผ่อนเดือนละ1000 ดอกร้อยละเท่าไหร่ขึ้นอยู่ตตามความเหมาะสมของนายทุน หากเกิดรายได้มากขึ้น หนูจะผ่อนให้มากขึ้นค่ะ